نیازمند تدوین سند چشم انداز در حوزه سینما هستیم
تاریخ انتشار: ۱۸ بهمن ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۷۰۴۵۳۵۴
به گزارش گروه فرهنگ خبرگزاری آنا، برنامه تلویزیونی اینترنتی نقطه ویژه چهل و یکمین جشنواره بین المللی فیلم فجر که در بستر روبیکا و آپارات قابل رویت و تماشا است با مشارکت موسسه راوینو و اداره فیلم و نمایش معاونت فرهنگی بسیج و خانه اکران فیلم بسیج هرشب پذیرای مهمانان جشنواره بین المللی فیلم فجر در برج میلاد است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
مهمان شب پنجم این برنامه، دکتر پرویز فارسیجانی، تهیه کننده سینما ومدیرکل سابق سازمان سینمایی است.
وی در این برنامه به لزوم ایجاد سازوکار ارتباطی میان روایت گران داستان و قصه و فیلم سازان اشاره کرده و دال مرکزی هر فیلم سینمایی را قصه عنوان میکند.
پرویز فارسیجانی یکی از دلایل کاهش مخاطبان فیلمهای سینمایی در ایران را، عدم ترسیم نقشه راه در حوزه سینما دانسته و در این باره میگوید: ساخت فیلمها در کشورمان به نحوی شده که از ۸۰ و خردهای میلیون نفر جامعه ایرانی فقط شاهد مخاطب دو میلیونی در سینماها هستیم و این نشان دهنده عدم تطابق فیلمها با ذائقه مخاطب ایرانی است. ما یک سند مصوب در حوزه سینما در ۲۰ سال گذشته نداشته ایم و هر وقت شورای عالی انقلاب فرهنگی به این مساله ورود کرده با کارشکنیهایی مواجه شده است و همین امر موجب شده تا از آرزوهایی که امثال شهید آوینی، ملاقلی پور و سلحشور در عرصه سینما داشته اند فاصله بگیریم.
این محقق حوزه سینما همچنین افزود: عدم تطبیق مسالههای فراگیر جامعه با فیلمهای ساخته شده به قدری واضح بوده که حتی ما مسالهای مثل کرونا را در فیلم هایمان نمیبینیم. در ماجرای بیماری کرونا، مدافعین سلامت یکی از قهرمانهای بی بدیل کشورمان بودند که ایثارهایشان کم از ایثارهای دوران دفاع مقدس نبود، ولی مشاهده میکنیم که در فیلمهای سینمایی و اصلا در گیشه ما هیچ جایگاهی ندارند. هرچقدر که ما در عرصه تولید فیلم مرتبط با مساله واقعی جامعه دچار ضعف مفرط هستیم از طرف دیگر سفارتهای بیگانه سینماگران را ترغیب به تولید فیلمهایی میکنند که لزوما مساله فراگیری در جامعه نبوده و با مساله اصلی مردم فاصله دارد. ما باید منظومه فکری شهید آوینی را بازخوانی مجدد کرده و یک سینمایی در تراز انقلاب اسلامی طراحی و تصویب کنیم تا مسئولین هر دولتی موظف به پیاده سازی آن کنند. چرا که دولتها با تغییراتشان هرکدام یک ریل گذرای جدید ایجاد میکنند و این باعث شده نتوان آیندهای درست برای صنعت سینما ترسیم کرد.
فارسیجانی به لزوم ایجاد ارتباط مستمر میان داستان نویسان و سینماگران اشاره کرده و در این باره میگوید: یکی از ارکان اصلی فیلم سینمایی خوب قطعا فیلم نامه قوی بوده و دال مرکزی این فیلم نامه نیز قصه است. اگر یک قصه اصلی بتواند با خرده روایتها ارتباط خوبی بگیرد طبیعتا شاهد یک فیلم خوب خواهیم بود. متاسفانه در سینمای ما ضعف فیلم نامه و قصه موجب شده که نتوانیم فیلم مخاطب پسند قصه گو داشته باشیم، البته فیلمهای خوبی ساخته شده، ولی عمومیت پیدا نکرده است. مقام معظم رهبری هم حتی در این باره صحبت کردند که به سمت قصه در فیلمها باید رفت. علیرغم اینکه ادبیات داستانی بعد از انقلاب بسیار غنی بوده، ولی خیلی از کارگردانها اصلی خبری از قصههای خوب نوشته شده در کشورمان ندارند و باید یک مطالبه از رسانهها در این زمینه داشته باشیم. رسانهها باید پای کاربیایند و با معرفی قصههای خوب و پروموت سازی آنها در بستر شبکههای اجتماعی و رسانههای مکتوب؛ مردم، سینماگران و اهالی هنر را با این قصهها آشنا سازند.
وی در پایان به لزوم حضور فعال نهادهای فرهنگی به منظور هم افزایی میان نویسندگان و سینماگران اشاره کرده و افزود: نهادهایی همچون حوزه هنری، اوج و.. میتوانند سازوکار اثربخشی برای ارتباط میان نویسندگان و فیلم سازان ایجاد کنند که نمونه خوبش را میتوان در مستوران ساخته اوج مشاهده کرد. ما تا به امروز نتوانسته ایم این ارتباط را ایجاد کنیم و همین غفلت موجب شده تا برخی از فیلمهای ما نمایانگر چالشهای واقعی و حتی دغدغههای اصلی مردم نباشد.
وقتی نهادها و یا مراکز فرهنگی این ارتباط را ایجاد نکنند و از طرف دیگر رسانهها در شناساندن مساله فرهنگ ایرانی اسلامی و حتی قصههای متناسب با این فرهنگ غفلت داشته باشند، حاصلش میشود فیلمهایی که فرهنگ غربی را جزوی از آمال خود دانسته و آن را تبدیل به سبک زندگی در فیلم هایشان میکنند. نمونههایی همچون فیلم (چرا گریه نمیکنی) در جشنواره امسال به راحتی ارتباط یک فرد متاهل با یک زن مجرد دیگر تحت عنوان دوست دختر را به نمایش میگذارد خب این مساله یعنی همان ترویج سبک زندگی غربی بود که پیشتر اشاره کردم.
انتهای پیام/
منبع: آنا
کلیدواژه: سینما فیلم فجر جشنواره فیلم دهه فجر ۱۴۰۱ چهل و چهارمین سالگرد انقلاب حوزه سینما فیلم ها رسانه ها قصه ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت ana.press دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «آنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۰۴۵۳۵۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
«همسایه شما، زهره» بیانگر بیمهری جامعه/ درخشنده دردی لاعلاج ساخته است
فیلم سینمایی «همسایه شما، زهره» به کارگردانی علی درخشنده از چهارشنبه پنجم اردیبهشت ماه در سینماهای گروه «هنروتجربه» اکران شد. از این رو به گفتوگو با مهسان فراست منتقد و کارشناس سینما و تئاتر درباره این فیلم پرداختهایم.
مهسان فراست منتقد و کارشناس سینما درباره فیلم سینمایی همسایه شما، زهره گفت: همسایه شما، زهره فیلمی است که درد دارد اما علاج ندارد. در بطن جامعه آدمهای دردمند چاره ای جز سکوت یا مرگ ندارند. در این فیلم زهره زنی با درد مشترک جامعه امروزی تلاش دارد حرف بزند، سکوتش را بشکند و صدایش را فریاد بزند، ولی متاسفانه در جامعه ما این صدا را خفه میکنند.
وی ادامه داد: فیلم همسایه شما زهره، تلاش دارد بیانگر بی مهریهای جامعه ای باشد که هیچ کس از حال دیگری خبر ندارد، حتی در جامعه کوچکی مانند خانواده. در خانواده آنقدر بی عاطفی افراد موج میزند و کسی صدای تنهایی مادر را نمیشنود که زهره مجبور میشود انتقام بگیرد.
این منتقد افزود: درخشنده به درستی درد امروز را میفهمد و در این فیلم به روانکاوی و آسیب های جامعه اجتماعی ایران میپردازد که بیشتر افراد در زمان طفولیت گریبان گیر آن میشوند و در بزرگسالی آثار این افسار گسیختگی بیشتر گریبان گیر آنها میشود.
فراست بیان کرد: زیبایی داستان دلنوشتهها و به نوعی اعترافات زهره است که به زیبایی داستان اضافه کرده است و تماشاگر با نوشتههای زهره دوست دارد ادامه داستان را ببیند. همچنین بازی خانم رویا افشار نشان از چیره دستی ۴۰سال هنرمند بودن را به رخ میکشد.
وی در پایان صحبتهایش گفت: این فیلم سینمایی در آخر این حرف را میزند که آدمهای جامعه ما درد دارند، از بی کسی، بیمهری غم دارند اما در تنهایی خود گیر میکنند؛ آدما وسط غم و تنهایی و غصههایشان میمیرند و شاید ظاهراً همه چیز خوب باشد اما روح در بدن جان میدهد و انسان فکر میکند دیگر توان ادامه دادن ندارد و نفس کم آورده است. در آخر میگویم آدمها را در ناراحتی و در تنهایی رها نکنید چون آن زمان آدم زنده است اما واقعاً میمیرد.
باشگاه خبرنگاران جوان فرهنگی هنری سینما و تئاتر